.comment-link {margin-left:.6em;}
Adverteren bij Daisycon



zondag, september 25, 2005

Bruno Stevens op 6x6 in zwartwit

«Je suis un journaliste qui utilise la photo comme d'autres utilisent les mots. Je ne cherche pas à faire une jolie photo. J'essaie de raconter l'événement qui se déroule devant moi, ce qui est plus juste du point de vue des gens photographiés. Le plus important, pour moi, est de constituer des archives que l'on pourra regarder dans dix, vingt ou trente ans. Je veux documenter l'histoire. Et dans ce travail, les photos arrivent toutes seules.»

Bruno Stevens in Libération.

Fotojournalist Bruno Stevens (die steevast elk jaar in Perpignan kan worden aangetroffen achter de pastis op het terras van Le Grand Café) is net weer teruggekeerd naar zijn thuisstek Brussel met de foto's die hij in Gaza maakte met zijn Hasselblad (op zwartwitfilm).

En dan kom ik toch nog even terug op het commentaar dat Arno Haijtema (Volkskrant) schreef op het fotofestival van Perpignan.

Ik citeer:

De tentoonstellingen zijn van een loden ernst. Die ernst wordt nog eens benadrukt door de keuze van veel fotografen hun werk in zwartwit te presenteren. Veelgehoord argument hierbij is dat met dit stijlmiddel beter tot de kern van een onderwerp wordt doorgedrongen, omdat de blik niet wordt afgeleid door kleurenspektakel. Maar kranten drukken nieuwsfoto's meestal af in kleur, en daar raak je als lezer steeds meer aan gewend. Wie in Perpignan rondloopt, waar nog zeker eenderde van de fotografie in zwartwit is, bekruipt soms het gevoel naar foto's uit een ver verleden te kijken. Dat kan, bij een festival dat de actualiteit op de hielen wil zitten, toch niet de bedoeling zijn.

Beste Arno, misschien is het verstandig nog eens na te denken voordat je het gebruik van zwartwit in de fotojournalistiek in zoveel woorden tot achterhaald en achterlijk bestempelt. Heel veel van de beste fotojournalisten (steeds meer zelfs) gebruiken analoog/zwartwit juist omdat zij wél geïnteresseerd zijn in de beste kwaliteit. Zij keren zich af van het plastic eenheidssmaakje van de digitale doorsnee. Dat de Nederlandse dagbladen meer geïnteresseerd zijn in goedkoop dan in kwaliteit is vooral hún (en jouw) probleem. Gelukkig wordt kwaliteit in andere landen nog wel op waarde geschat. Dus hou maar op met die denigrerende teksten over zwartwitfotografie. Alleen in een bekrompen en gierige Hollandse gedachtenwereld is zwartwitfotografie verleden tijd.






<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?